| Μανώλης Καλομοίρης |
Ο Μανώλης Καλομοίρης (14 Δεκεμβρίου 1883 – 3 Απριλίου 1962) ήταν Έλληνας μουσικός και συνθέτης.
Ο μουσικός γλωσσοπλάστης της νεώτερης Ελλάδας, όπως χαρακτηρίστηκε, υπήρξε η επιβλητικότερη μορφή της Εθνικής Σχολής. Η μουσική του δημιουργία, αν και πνευματικό τέκνο του βαγκνερικού μουσικού δράματος και της ρωσικής εθνικής «σχολής των Πέντε», είναι δημιουργία βαθύτατα προσωπική, θεμελιωμένη κυρίως επάνω στο δημοτικό τραγούδι. Συνέθεσε πολλά έργα, μεταξύ αυτών πέντε όπερες, τρεις συμφωνίες, ένα κοντσέρτο για πιάνο, κύκλους τραγουδιών για φωνή και ορχήστρα ή για φωνή και πιάνο, έργα για πιάνο, μουσική δωματίου, χορωδιακά, καθώς και έργα για παιδιά. Υπήρξε ακόμη συγγραφέας παιδαγωγικών βιβλίων για την θεωρία της μουσικής. |
 |
| Ρίχαρντ Στράους |
Ο Ρίχαρντ Στράους (Richard Georg Strauss, 11 Ιουνίου 1864 – 8 Σεπτεμβρίου 1949) ήταν Γερμανός συνθέτης της ύστερης ρομαντικής περιόδου. Είναι γνωστός για τις όπερές του, μεταξύ των οποίων Ο Ιππότης με το Ρόδο και η Σαλώμη, τα λήντερ, ιδιαίτερα τα Τέσσερα Τελευταία Τραγούδια, και τα συμφωνικά ποιήματα και άλλα ορχηστρικά έργα, όπως τα Θάνατος και Εξαΰλωση, Τα Φαιδρά Καμώματα του Τιλ Οϊλενσπίγκελ, Τάδε Έφη Ζαρατούστρα και Μεταμορφώσεις. |
 |
| Άλμπαν Μπεργκ |
Ο Άλμπαν Μπεργκ (Alban Berg - Άλμπαν Μαρία Γιοχάννες Μπεργκ, όπως είναι το πλήρες όνομά του (9 Φεβρουαρίου 1885 - 24 Δεκεμβρίου 1935) ήταν Αυστριακός συνθέτης.[14]Χρημάτισε μέλος της Δεύτερης Σχολής της Βιέννης, μαζί με τον Άρνολντ Σένμπεργκ και τον Άντον Βέμπερν. Οι συνθέσεις του συνδυάζουν το υστερο-ρομαντικό ύφος του Γκούσταβ Μάλερ, προσαρμοσμένο στην δωδεκαφθογγική τεχνική του Άρνολντ Σένμπεργκ. |
 |
| Ιγκόρ Στραβίνσκι |
Hταν σημαντικός μουσικός συνθέτης του 20ού αιώνα. Το πολύπλευρο έργο του και οι παραδοξότητες ορισμένων εκφραστικών επιλογών του, προκάλεσαν έντονες αντιπαραθέσεις στον κόσμο της λόγιας σύγχρονης μουσικής. |
 |
| Άντον Βέμπερν |
Ο Άντον Βέμπερν (Anton Friedrich Wilhelm von Webern, Βιέννη, 3 Δεκεμβρίου 1883 - 15 Σεπτεμβρίου 1945) ήταν Αυστριακός συνθέτης. |
 |
| Τζων Κέιτζ |
Ο Κέιτζ είναι ίσως περισσότερο γνωστός για την σύνθεση του "4'33"" το 1952, το οποίο εκτελείται χωρίς να παιχτεί ούτε μια νότα. Το περιεχόμενο της σύνθεσης αυτής σκοπεύει να εκληφθεί ως οι ήχοι του περιβάλλοντος που ακούν οι ακροατές καθώς αυτό παίζεται, παρά ως 4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα σιωπής. Το κομμάτι αυτό υπήρξε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες συνθέσεις του 20ου αιώνα. |
 |
| Διονύσιος Λαυράγκας |
Ο Διονύσιος Λαυράγκας (17 Οκτωβρίου 1860 - 18 Ιουλίου 1941) ήταν Έλληνας συνθέτης, ο οποίος ανήκει στην λεγόμενη Επτανησιακή μουσική Σχολή, αν και πολλοί (περιορισμένα) τον κατατάσσουν και στην εθνική μουσική σχολή. Ο Δ. Λαυράγκας θεωρείται ο θεμελιωτής του Ελληνικού μελοδράματος.
Το συνθετικό του έργο απετέλεσαν κυρίως συμφωνική μουσική, μελοδράματα καθώς και τραγούδια, περισσότερο καντάδες. Έγραψε έργα, για βιολί, πιάνο, καθολική λειτουργία και άσματα θείας λειτουργίας. Θεωρείται επίσης από τους πρώτους συνθέτες που στα έργα τους ενσωμάτωσαν στοιχεία ελληνικής δημοτικής μουσικής |
 |
| Νίκος Σκαλκώτας |
Ο Νίκος Σκαλκώτας (8 Μαρτίου 1904 - 19 Σεπτεμβρίου 1949) ήταν Έλληνας συνθέτης της σύγχρονης κλασικής μουσικής. Ήταν μέλος της Δεύτερης Βιεννέζικης Σχολής και είχε επιρροές τόσο από την κλασική μουσική όσο και από την Ελληνική παραδοσιακή μουσική. |
 |
| Ιάννης Ξενάκης |
Ο Ιάννης Ξενάκης (29 Μαΐου 1922[13] – 4 Φεβρουαρίου 2001) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες[14] συνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως Iannis Xenakis. Οι πρωτοποριακές συνθετικές μέθοδοι που ανέπτυξε συσχέτιζαν τη μουσική και την αρχιτεκτονική με τα μαθηματικά και τη φυσική, μέσω της χρήσης μοντέλων από τη θεωρία των συνόλων, τη θεωρία των πιθανοτήτων, τη θερμοδυναμική, τη Χρυσή Τομή, την ακολουθία Φιμπονάτσι κ.ά. Παράλληλα, οι φιλοσοφικές του ιδέες για τη μουσική έθεσαν καίρια το αίτημα για ενότητα φιλοσοφίας, επιστήμης και τέχνης, συμβάλλοντας στο γενικότερο προβληματισμό για την κρίση της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής των δεκαετιών του 1950 και 1960. Οι ιδέες του θεωρείται ότι υπήρξαν προσκείμενες με τα κομμουνιστικά ιδεώδη. |
 |
| Νικόλαος Παναγόπουλος |
Ο Νικόλαος Παναγόπουλος είναι συνθέτης Σύγχρονης μουσικής. Σπούδασε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών με την Αικατερίνη Πάντζαρη και ανώτερα θεωρητικά με την Κλέλια Τερζάκη. |
 |
| Γιάννης Χρήστου |
Ο Γιάννης Χρήστου (8 Ιανουαρίου 1926 — 8 Ιανουαρίου 1970) ήταν Έλληνας συνθέτης. |
 |
| Νικόλαος Αστρινίδης |
Ο Νικόλαος Αστρινίδης (, 6 Μαΐου 1921 - 10 Δεκεμβρίου 2010) ήταν Ελληνορουμάνος συνθέτης, αρχιμουσικός, πιανίστας, και παιδαγωγός. Θεωρείται ένας από τους τελευταίους αντιπροσώπους της εθνικής σχολής και από τους κορυφαίους Έλληνες συμφωνιστές της μεταπολεμικής περιόδου. |
 |
| Δημήτριος Δαπέργολας |
Ο Δημήτρης Δαπέργολας (Αθήνα στις 20 Μαΐου 1946) ήταν Έλληνας μουσικοσυνθέτης και καθηγητής μουσικής.
Γιος ιερέα, γαλουχείται με την εκκλησιαστική μουσική, και αργότερα, κατά την εφηβική του ηλικία, παίζει αρμόνιο και διευθύνει την εκκλησιαστική χορωδία στον Ι.Ν. της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στην Πλάκα της Αθήνας, όπου με την καθοδήγηση του μαέστρου της χορωδίας αυτής και συνθέτη εκκλησιαστικής μουσικής, Γιάννη Στεργίου, κάνει τα πρώτα βήματα στην διεύθυνση μουσικού συνόλου.
Σε μικρή ηλικία, επίσης, διδάσκεται τα πρώτα του μουσικά γράμματα από τον διακεκριμένο Κερκυραίο μουσουργό Γεράσιμο Ρομποτή. Σε ηλικία 20 χρονών, και ενώ σταδιοδρομεί σαν μαέστρος μοντέρνας ορχήστρας, σπουδάζει παράλληλα στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα και παίρνει μαθήματα πιάνου από τον διακεκριμένο Γερμανό πιανίστα και μουσικολόγο Αλέξανδρο Τουρνάισεν, ενώ τελειοποιείται στα ανώτερα μουσικά θεωρητικά μαθήματα από την καθηγήτρια Μαρία Χατούπη. Διδάσκεται επίσης μουσική μορφολογία και ιστορία της μουσικής από το μαέστρο και συνθέτη Αντίοχο Ευαγγελάτο. |
 |
| Γιώργος Αρκομάνης |
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981.
Σε ηλικία 10 ετών, ξεκίνησε μαθήματα κλασικής κιθάρας με τον Jack Rogers και συγχρόνως ασχολήθηκε με την ηλεκτρική και την ακουστική κιθάρα. Στη συνέχεια μελέτησε -θεωρητικά και πρακτικά- την "λαϊκή" και "έντεχνη" ελληνική μουσική, με τη βοήθεια σημαντικών καλλιτεχνών του είδους (Χρήστου Κωνσταντίνου, Νίκου Τατασόπουλου, Ηλία Λεπενιώτη, Κώστα Βαμβούκου κ.π.α.) και από το 1998 άρχισε την επαγγελματική του πορεία, ως σολίστ μπουζουκιού |
 |
