ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ

• Στην σύγχρονη κοινωνία, ο ρυθμός των τροχαίων ατυχημάτων αυξάνεται ραγδαία, ιδίως στην Ελλάδα, που είναι μια μικρή χώρα, και άρα το πρόβλημα των τροχαίων είναι πολύ μεγάλο. Αυτή η κατάσταση επιφέρει ολέθριες συνέπειες σε:
  • κοινωνικό,
  • ατομικό
  • οικονομικό επίπεδο.
    
• Μέχρι πρόσφατη αποτίμηση των συνεπειών του ακήρυκτου πολέμου της ασφάλτου ήταν στραμμένη:
  1. στις απώλειες ζωής,
  2. στους τραυματισμούς,
  3. στα οικονομικά μεγέθη,
  που προκύπτουν από τις ζημιές, και στην περίθαλψη των θυμάτων.
  
  Συγκεκριμένα, ένα τροχαίο ατύχημα, ακόμα και αν δεν είναι θανατηφόρο, μπορεί να οδηγήσει σε :
  • μακρόχρονη νοσηλεία,
  • αναπηρία
  • σοβαρή οργανική ψυχολογική βλάβη.
  
  Επιπροσθέτως,
  1. η απώλεια μνήμης
  2. η κατάθλιψη
  3. η ανορεξία
  4. η κοινωνική απομόνωση
  5. σκέψεις για αυτοκτονία,
  βασανίζουν τα άτομα που τραυματίζονται σοβαρά
  αλλά και τις οικογένειες τους για πολλά χρόνια μετά το ατύχημα, ενώ πολλοί από αυτούς μπορεί και να μην το ξεπεράσουν ποτέ αν δεν συμβουλευτούν ψυχοθεραπευτή. Ωστόσο, εκτός από τις ατομικές συνέπειες υπάρχουν και οικονομικές, όπως ήδη προαναφέραμε.
  • Οι οικονομικές αυτές επιπτώσεις σχετίζονται άμεσα με το άτομο αλλά και την κοινωνία. Με το θάνατο των ανθρώπων, λόγω των τροχαίων ατυχημάτων, οι οποίοι αποτελούν το εργατικό δυναμικό της κοινωνίας-κράτους, αυτόματαελαττώνονται οι εισφορές τους, καθώς και επιδεινώνεται το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
  • Επιπλέον, με τους τραυματισμούς και τις αναπηρίες, από τη μία επιβαρύνεται το κράτος οικονομικά, καθώς υποχρεούται να παρέχει επιδόματα αναπηρίας, πρώτες βοήθειες, νοσηλεία εντός και εκτός νοσοκομείου, καθώς επίσης και ιδιαίτερη εκπαιδευτική φροντίδα και επαγγελματική αποκατάσταση.
  • Από την άλλη, στο οικογενειακό περιβάλλον του παθόντα πρέπει να επέλθουν ριζικές μεταβολές αναφορικά με τη διαρρύθμιση της κατοικίας και τα ειδικά μέσα για τη μεταφορά του, έτσι ώστε να προσαρμοστούν στις ανάγκες του.
  • Εν τω μεταξύ, όσον αφορά το ίδιο το άτομο, θα πρέπει να δαπανηθούν επιπλέον χρήματα για την νοσηλεία του σε νοσοκομεία της χώρας ή του εξωτερικού, που δεν παρέχονται από το κράτος ή την υπάρχουσα ασφάλειά του.
  • Τέλος, ένας δευτερεύων αντίκτυπος είναι οι ζημιές σε προσωπικές περιουσίες, όπως οι καταστροφές κτιρίων και οχημάτων.
  • Επομένως, αυτές οι απώλειες–παράμετροι επιτείνουν την ανάγκη καταλυτικής και άμεσα αποτελεσματικής κρατικής βοήθειας και παρέμβασης.
  Η λύση, ωστόσο, δεν μπορεί να προκύπτει ως μία εκ των υστέρων κρατική παρέμβαση, αλλά αντίθετα θα πρέπει το κράτος να μπορεί να λειτουργεί προληπτικά προς αποφυγή τέτοιων δυσάρεστων επιπτώσεων. Γιατί, τόσο τα Άτομα με Αναπηρία, όσο και η ανισορροπία που προκαλείται, όχι μόνο σε διαπροσωπικό αλλά και οικονομικό επίπεδο μέσα στην οικογένεια, τελικά επιβαρύνουν το ίδιο το κράτος, προκαλώντας δυσανάλογα μεγαλύτερο πολιτικό κόστος από εκείνο που ενδεχομένως να απαιτούσε μία τακτική πρόληψης ατυχημάτων.